In de praktijk blijkt deze vraag tot veel verwarring te leiden. Immers heel veel vrouwen werken tegenwoordig, maar de meeste werken nog altijd parttime. Naast hun werk hebben zij ook de zorg voor het huishouden en de opvoeding van de kinderen. De man is in de meeste gevallen nog altijd de hoofd kostwinner van het gezin en werkt fulltime. Als er besloten wordt te gaan scheiden, dan verlangen veel mannen tegenwoordig een co-ouderschap. Dit is voor vrouwen soms erg moeilijk. Zij voeden immers al jaren de kinderen op en brengen ze naar clubjes, verjaardagsfeestjes en de zwemles. Ik merk dat het voor vrouwen beangstigend is, raken zij naast hun huwelijk en hun levensstandaard ook hun kinderen kwijt? Mannen zijn aan de andere kant bang dat ze hun kinderen kwijt raken na de scheiding en sturen aan op een gedeeld ouderschap.
Door alle emoties die bij elke scheiding naar boven komen, maakt dat het gesprek over de kinderen nogal stroef kan verlopen. Helemaal als de scheiding voor één van beide onverwachts komt en hij of zij hier helemaal niet voor kiest. Is er altijd recht op co-ouderschap? Tot ongeveer 1995 werden de kinderen in de meeste gevallen aan de moeder toegewezen na een scheiding en zag de vader zijn kinderen eens in de twee weken een weekend. De wet is tegenwoordig zo ingericht, dat het uitgangspunt is dat beide ouders recht hebben op een gelijkwaardige zorgverdeling. De ouders moeten elkaar in de gelegenheid stellen om voor de kinderen te zorgen. Ook als de man voor de scheiding minder tijd met zijn kinderen doorbracht, dan dat hij van plan is na de scheiding te gaan doen. Dit betekent niet automatisch dat de verdeling 50:50 moet zijn. Ouders mogen deze verdeling samen met elkaar overeenkomen, maar de afspraken moeten wel worden gemaakt vanuit het belang van de kinderen. Daarnaast moeten de afspraken praktisch haalbaar en uitvoerbaar zijn. Lukt het ouders niet om samen tot afspraken te komen over de omgangsregeling dan zal de rechter hierover een beslissing nemen. De meeste ouders komen er gelukkig samen uit, al dan niet onder begeleiding van mediation. Deze afspraken kunnen dan worden vastgelegd in het Ouderschapsplan.
Heeft u nog vragen of komt u er samen niet uit? Neem vrijblijvend contact met mij op.
Mw. mr Susanne den Boer ( juriste en mediator)
Reactie plaatsen
Reacties